🌚 Badanie Dziecka Przez Psychologa Sądowego

14.4 Kontrolowanie stresu. 14.4 Kontrolowanie stresu. Spis treści. Notatki. Z poprzedniego podrozdziału dowiedzieliśmy się, że stres (ang. stress) – zwłaszcza przewlekły – odciska piętno na naszym organizmie i może mieć bardzo poważne negatywne skutki dla zdrowia. Gdy doświadczamy w naszym życiu wydarzeń, które oceniamy jako Psychologia sądowa to specjalność z pogranicza psychologii i prawa. Otrzymasz dyplom psychologa sądowego uprawniający do pracy przy postępowaniach sądowych w charakterze biegłego. Jednocześnie tok studiów zapewnia kompleksową wiedzę ogólną z zakresu psychologii i umożliwia dalsze studia także w obszarze innych dziedzin psychologii. Rozdział Alicji Czeredereckiej pt. Kompetencje biegłego psychologa w odniesieniu do spraw rodzinnych i opiekuńczych rozpoczynają uwagi dotyczące tła historycznego omawianej problematyki, okoliczności prawno-procesowych zasięgania opinii psychologa w sprawach omawianego typu, a także kwestii kompetencji biegłego psychologa, w tym 101 개의 정답 질문에 대한: "badanie dziecka przez psychologa sądowego - Opinia biegłych sądowych sposobem na zwiększenie kontaktów z dzieckiem. Studium przypadku"? 자세한 답변을 보려면 이 웹사이트를 방문하세요. 3231 보는 사람들 Zarobki psychologa dziecięcego zależą od miejsca pracy, doświadczenia i kwalifikacji. Pracując w szkole, psycholog dziecięcy zazwyczaj zarabia w okolicach najniższej krajowej. Pracując jednak w renomowanych poradniach, lub prywatnych gabinetach, zarobki mogą już wynosić 6000 – 9000 zł brutto. Zarobki psychologa sądowego Przepracowanie w psychoterapii u psychologa ma połączyć efekty pracy wglądowej, której rezultatem powinno być odkrycie tego co powoduje problemy, z innymi aspektami przeżywania pacjenta. Samo uzyskanie wglądu w psychoterapii u psychologa terapeuty nie jest wystarczające, tym bardziej, że uzyskany wgląd przez pacjenta jest pozorny go psychologa w charakterze tzw. konsultan-ta procesowego. Wysokie wymagania kom-petencyjne stawiane biegłym wyznaczone są przez pewne granice zakresowe pojęcia wiadomości specjalnych, jakimi dysponuje dany profesjonalista. Granice te wyznacza, po pierwsze, kryterium znajomości określo-nych faktów, zjawisk i przyczyn występu- Ograniczenie władzy rodzicielskiej nie jest karą dla dziecka bądź rodzica, ma na celu pomóc dziecku oraz jego rodzicom. Sprawa może być wszczęta z urzędu to znaczy bez wniosku rodziców, a nawet bez ich zgody, bądź mimo ich sprzeciwu. Sąd może ograniczyć władzę rodzicielską, jeżeli przemawia za tym dobro dziecka. Mieliśmy badania w RODK i powiem Ci, że bardzo mnie podbudowały. Ponieważ badania przeprowadzali kompetentni psycholodzy i pedagodzy. I dzieci i rodzice wykonywali "testy" że tak to nazwę, bo brak mi odpowiedniego słownictwa. W przypadku dzieci przeważnie rysunki.Chyba wszystko zależy od wieku dziecka. Posty: 17. Rozwód rodziców i badanie dziecka przez biegłego psychologa. Na rozprawie rozwodowej zgłosiłem moje wątpliwości dotyczące negatywnego wpływu, jaki może mieć rozwód na psychikę niepełnoletniego dziecka. Sędzia zleciła badanie przez biegłego psychologa dziecięcego. Moja (jeszcze)żona była tym faktem bardzo Ponowne badanie OZSS – kiedy? W przepisach prawa ani w regulacjach dla psychologów sądowych nie ma ustalonego limitu tego, ile razy może być przeprowadzone badanie OZSS lub badanie przez biegłego psychologa. W swojej praktyce zawodowej analizowałam sprawy rodziców i dzieci, którzy uczestniczyli w badaniach trzykrotnie, a nawet Konsultację psychologiczną możemy odbyć już z niemowlakiem. Warunkiem jest ukończenie przez dziecko 3. miesiąca życia. Wskazaniem do wizyty u psychologa z niemowlakiem mogą być na przykład problemy psychoruchowe, spowodowane obniżonym lub nadmiernym napięciem mięśniowym. ASnUT. Diagnoza dziecka, które doświadczyło przemocy seksualnej, jest bardzo trudna. Dlatego niezwykle ważne jest, aby psycholog podejmujący się tego zadania stosował specjalistyczne metody do uzyskiwania informacji potrzebnych do przeprowadzenia diagnozy i napisania opinii w zakresie wykorzystywania seksualnego. W praktyce psycholog zajmuje się kilkoma rodzajami diagnozy dziecka wykorzystywanego seksualnie i jego rodziny. Jednym z nich jest diagnoza wykonywana na zlecenie klienta gabinetu, poradni czy ośrodka przeznaczona albo do planowania terapii, albo będąca niezbędnym elementem wspomagającym w trakcie postępowania prokuratury czy sądu rodzinnego lub karnego. Drugi rodzaj to diagnoza zamawiana przez prokuraturę lub sąd. Wówczas psycholog powoływany jest jako biegły ad hoc lub wykonuje ją biegły psycholog z listy biegłych sądowych. We wszystkich przypadkach niezbędne jest, aby psycholog posiadał specjalistyczną wiedzę dotyczącą diagnozowania dziecka wykorzystywanego seksualnie, diagnozowania czynników ryzyka, dynamiki oraz cech rodziny i środowiska, w którym dochodziło do przemocy, a także diagnozowania cech sprawcy i mechanizmów jego działania. Kto może dokonać diagnozy wykorzystania seksualnego? Jedynie osoby z odpowiednimi kwalifikacjami i przygotowaniem mogą podjąć się tak specjalistycznej diagnozy. Zajmują się nią psychologowie, specjaliści w diagnozie dzieci i dorosłych wykorzystywanych seksualnie, którzy odbyli długoterminowe kursy związane z tą tematyką. Mogą oni także podjąć współpracę z innymi specjalistami, aby przygotować w pełni profesjonalną i rzetelną dotyczącą diagnozy seksualności osoby podejrzanej o dokonanie takiego czynu oraz matki (lub innego opiekuna wspierającego) dziecka wykorzystywanego seksualnie powinien zrobić specjalista seksuolog. Gdy badamy osobowość czy rozwój procesów poznawczych, warto zwrócić się o pomoc do wykwalifikowanych i certyfikowanych oraz co ważne – doświadczonych i dojrzałych diagnostów, np. w zakresie MMPI-a czy WAIS-a. Jednak podsumowanie otrzymanych informacji i ostateczny kształt diagnozy oraz opinii na temat przemocy seksualnej zależy od specjalistów w diagnozie dzieci i dorosłych wykorzystywanych seksualnie. Osoby te wiedzą, co oznaczają uzyskane informacje w całościowym procesie diagnozy i opisują je w kontekście dynamiki, mechanizmów, cech i objawów typowych dla zjawiska przemocy seksualnej. Kto prosi o diagnozę dziecka w sytuacji podejrzenia wykorzystania seksualnego? Najczęściej o diagnozę proszą matki, zaniepokojone stanem zdrowia psychicznego i fizycznego swojego dziecka. Bywa, że są one zobowiązywane przez różne instytucje, na przykład przedszkole czy szkołę lub motywowane przez adwokatów czy prokuraturę, gdy podejrzenie przemocy zostało już zgłoszone organom ścigania. Matki są też kierowane przez innego psychologa, aby udały się do specjalisty lub też przez nowego partnera, którego niepokoi zachowanie dziecka. Często po diagnozę zgłaszają się matki pełniące rolę matki zastępczej. Znacznie rzadziej o taką diagnozę proszą opiekunowie z domów dziecka i jeszcze rzadziej ojcowie, którzy tylko czasami są zainteresowani badaniem stanu zdrowia swojego dziecka pod kątem doznawanej przez nie przemocy, tym bardziej seksualnej. W jakich okolicznościach matki zwracają się o pomoc? Pewną grupę matek do zwrócenia się o pomoc motywuje własny niepokój dotyczący zachowań syna czy córki i nie zamierzają zgłaszać sprawy organom ścigania. Te matki zazwyczaj kontynuują terapię dziecka, a także własną, aż do momentu, gdy stan zdrowia dziecka poprawi się. Stosują się do zaleceń psychologa dotyczących zapewnienia dziecku bezpieczeństwa (izolacja od sprawcy) i stworzenia dobrych warunków do powracania do zdrowia, zarówno w domu, jak i na przykład na terenie szkoły. Chętnie współpracują z psychologiem i dbają o swoje psychiczne funkcjonowanie. Inną grupę stanowią matki, które przychodzą do psychologa w związku z toczącym się postępowaniem w prokuraturze czy w sądzie. Część z nich rozpoczęła już postępowanie rozwodowe lub o ustalenie widzeń z dzieckiem oraz karne. Ta grupa rzadziej kontynuuje kontakt z psychologiem po wydaniu opinii. Nie są zainteresowane terapią dziecka, lecz ustaleniem stanu formalnego – „rzeczywistej sytuacji”, w jakiej dziecko się znajduje. Te matki budzą najwięcej kontrowersji u profesjonalistów diagnozujących ich dzieci w Ośrodkach RODK i u biegłych. Najważniejsze jest to, by w takiej sytuacji nie zakładać z góry, że matki te kłamią lub zasugerowały dziecku, co ma powiedzieć w trakcie diagnozy. Dzieciom tych matek, całym rodzinom oraz osobom podejrzewanym o wykorzystywanie seksualne należy się wówczas tak samo rzetelna, głęboka i bezstronna diagnoza, jak w sytuacji, gdy nie „pada nawet cień podejrzenia”, że matka chce użyć dziecko do „załatwienia” własnych spraw. Zdarzają się jednak sytuacje, kiedy to psycholog kieruje się z góry przyjętym przekonaniem, że do przemocy nie doszło, nierzetelnie przeprowadza badanie psychologiczne, akta sądowe czyta bardzo pobieżnie, pomija dane lub zmienia ich znaczenie. Takie postępowanie jest po prostu nieetyczne. Jakie motywy do zdiagnozowania dziecka podają matki? Matki kierują się dobrem dziecka. Chcą wygrać sprawę w sądzie o uregulowanie opieki nad synem czy córką, aby zapewnić dziecku psychiczne i seksualne bezpieczeństwo poprzez brak kontaktu z podejrzanym lub kontakt w obecności matki. Takie wytłumaczenie podają kobiety, które już wiedzą, że z powodu bardzo młodego wieku dziecka lub umorzonego postępowania w prokuraturze nie mają szansy na przeprowadzenie rozprawy w sądzie karnym. Takie też działanie coraz częściej bywa zalecane przez adwokatów lub psychologów, którzy na podstawie badania sytuacji dziecka są przekonani o tym, że dziecko jest krzywdzone, natomiast wiedzą też, że postępowanie prawne z różnych względów nie jest możliwe. Rzadko motywem działania matki jest chęć ukarania „za coś” swojego partnera w postępowaniu sądowym. Jakie obawy i wątpliwości może mieć psycholog? Obawy dotyczą faktycznej motywacji matek do diagnozowania dziecka, gdy zgłaszają się one tuż przed lub w trakcie toczącego się postępowania rozwodowego oraz sytuacji, że dziecko może być narzędziem do wygrania jakiejś sprawy sądowej. Główna obawa wielu psychologów związana jest z tym, że dziecko ze względu na rodzaj motywacji matki nie otrzyma potrzebnej mu pomocy psychologicznej! Wszelkie wątpliwości psychologa wymagają, aby dokonał on jak najbardziej szczegółowej i rzetelnej diagnozy dziecka oraz jego rodziny, a także osoby podejrzewanej o przemoc seksualną – jeżeli jest to możliwe. Badanie podejrzanego czy oskarżonego odbywa się w trakcie diagnozy w prokuraturze. Gdy psycholog zajmuje się dzieckiem poza strukturami sądowymi, nie bada osoby wskazywanej jako sprawca. W takiej sytuacji ta osoba sama musi zadbać o to, aby przeprowadzić jak najbardziej profesjonalną diagnozę swojej osoby i sytuacji. Czy to zrobi czy nie, zależy już tylko od jej motywacji. Jakie zagadnienia należy badać, gdy podejrzewamy przemoc seksualną? Psycholog musi rozpoznać, do jakich form przemocy seksualnej ewentualnie dochodzi, zdiagnozować inne formy przemocy w rodzinie i środowisku, przeprowadzić diagnozę dynamiki przemocy seksualnej i czynników ryzyka, jej mechanizmów oraz objawów u dziecka. Typy, formy i rodzaje przemocy seksualnej Psycholog bierze pod uwagę (za Widera-Wysoczańska, 2010) wewnątrzrodziną przemoc seksualną (w tym kazirodztwo biologiczne), gdy sprawcą jest bezpośredni opiekun dziecka (np. ojciec, matka, dziadek, babcia) lub/i inny członek rodziny oraz zewnątrzrodzinną przemoc seksualną (w tym kazirodztwo psychologiczne), gdy sprawcą jest osoba spoza rodziny, znana dziecku (np. nauczyciel, kolega, przyjaciel rodziny) lub ktoś obcy. Kazirodztwo (incest) można podzielić na: biologiczne – gdy dochodzi do kontaktu krzywdziciela z dzieckiem, z którym łączą go bliskie więzy krwi oraz gdy jest prawnym opiekunem dziecka (rodzice biologiczni, adopcyjni, zastępczy, dziadkowie, rodzeństwo) oraz psychologiczne – gdy obca osoba krzywdząca jest dla dziecka autorytetem, której dziecko zaufało i od której oczekuje ono zainteresowania i bezpieczeństwa, ponadto zależy od niej w wybranych sferach życia (przyjaciel domu, sąsiad, nauczyciel, wychowawca). W obu formach przemocy wewnątrz- i zewnątrzrodzinnej psycholog musi rozpoznawać bezpośredni i pośredni typ przemocy seksualnej. W przemocy bezpośredniej diagnozuje się różne rodzaje zachowań osoby określanej jako sprawca. Jeden z rodzajów to przemoc seksualna z dotykiem: z penetracją i bez penetracji. Drugi to przemoc seksualna bez bezpośredniego dotykania dziecka (np. pornografia, podglądanie, obnażanie się, stosunek w obecności dziecka), trzeci rodzaj to emocjonalna przemoc seksualna (np. wulgarne wyzwiska czy seksualne żarty, międzypokoleniowa zamiana ról, traktowanie dziecka jako partnera, seksualne opisywanie ciała dziecka lub ciała innej osoby w obecności dziecka). Te trzy rodzaje zachowań seksualnych charakteryzują sprawcę aktywnego. W trakcie diagnozy przemocy seksualnej pośredniej psycholog zwraca uwagę na takie rodzaje zachowań sprawcy, jak: celowe przyprowadzanie dziecka do sprawcy; świadome pozwalanie na przemoc i akceptowanie jej; niereagowanie na przemoc seksualną wobec dziecka, gdy opiekun wie o niej i jej nie akceptuje. Tego typu zachowania można zauważyć u sprawcy biernego, którym zazwyczaj jest matka. Typy przemocy w rodzinie oraz środowisku jako kontekst przemocy seksualnej W rodzinach może dochodzić do wielu zdarzeń traumatycznych, które mogą być doświadczane od wczesnego dzieciństwa, przez całe życie człowieka. Wśród nich wymienia się (Widera-Wysoczańska, 2010a, 2010b): — zaburzone więzi z rodzicem: ambiwalentne, unikające i zdezorganizowane, przemoc i zaniedbanie emocjonalne, porzucenie przez rodziców wyjeżdżających do innego kraju za pracą, np. eurosieroty, przemoc i zaniedbanie fizyczne, przemoc seksualna z intymnym dotykiem fizycznym, seksualna bez dotyku; emocjonalna przemoc seksualna, nadopiekuńczość, która może być zarazem przemocą emocjonalną i seksualną, zaliczam też do niej zespół Münchausena by Proxy (zespół Münchausena per procura/przeniesiony, ZMPP), uzależnienia rodzica, np. od alkoholu, leków, narkotyków, pornografii, pracy itp. separacja czy rozwód emocjonalny i/lub fizyczny opiekunów, przemoc ekonomiczna, przemoc medyczna, porwanie przez jednego z rodziców, patologiczne przeżywanie żalu po stracie bliskiej osoby, patologiczne reakcje opiekunów na chroniczne choroby dziecka lub innego członka rodziny, prześladowanie i śledzenie (stalking) przez partnera lub inną osobę bliską czy obcą. Poza rodziną może także dochodzić do wielu interpersonalnych zdarzeń traumatycznych wobec dzieci i dorosłych, które są jednorazowe lub trwają jakiś czas. Wśród nich występuje między innymi: — przemoc międzyrówieśnicza emocjonalna, fizyczna i seksualna w przedszkolu czy w szkole oraz na podwórku, przemoc ze strony nauczycieli w szkole: ignorowanie, wykluczanie, zaniedbywanie ucznia w sytuacji zagrożenia w grupie rówieśniczej oraz przemoc aktywna: słowna, emocjonalna i fizyczna czy seksualna, mobbing i dyskryminacja w zakładach pracy – przemoc ekonomiczna, emocjonalna, seksualna (niekiedy także fizyczna) w pracy ze strony przełożonych czy kolegów, przemoc w grupach religijnych: emocjonalna, fizyczna i seksualna, przemoc w sektach: ekonomiczna, emocjonalna, fizyczna i seksualna, przemoc w różnych instytucjach, prześladowanie grup społecznych czy religijnych, niewolnictwo, prostytucja i filmy pornograficzne. Światowa Organizacja Zdrowia wyróżnia ponadto bardzo ważną kategorię: —„przemoc zadawana sobie samemu”, której przejawami są uszkodzenia ciała i zachowania samobójcze oraz wyniszczające uzależnienia. Dynamika przemocy seksualnej Aby można było stwierdzić, czy doszło do przemocy seksualnej wobec danego dziecka, należy zbadać dynamikę przemocy seksualnej (Widera-Wysoczańska, 2008, 2011). Występujący w niej układ elementów, które wzajemnie się na siebie nakładają, jest typowy dla mechanizmów przemocy seksualnej wobec dziecka. Na początku pojawia się faza uzależniania dziecka od sprawcy za pomocą uwodzenia lub zastraszania. Sprawca manipuluje również opiekunem dziecka tak, aby uśpić jego czujność, często stosując desensytyzację. W tej fazie obserwuje się występowanie przemocy seksualnej bez dotyku oraz emocjonalnej przemocy seksualnej. Ma ona doprowadzić do tego, że w sytuacji wystąpienia ostrej przemocy seksualnej z dotykiem (z penetracją lub bez), dziecko nie ujawni nikomu, że jest krzywdzone, a matka lub inny opiekun nie zauważy, że dziecku dzieje się krzywda lub jeżeli nawet to przeczuwa, zignoruje to. Sprawca stale dba o utrzymywanie sekretu przez dziecko i otoczenie. Nadal uwodzi on lub zastrasza osobę krzywdzoną. Bada się tu motywację osoby wskazywanej jako sprawca do zachowania tajemnicy i służące temu zachowania oraz przyczyny nieujawniania sekretu przez dziecko. Informacje podawane w tym względzie przez dziecko bywają dramatyczne, zwłaszcza gdy sądziło ono – często słusznie, że matka wiedziała o tym, że było krzywdzone i nic w tej sytuacji nie zrobiła. Gdy dochodzi do ujawnienia przemocy seksualnej, rozpoznaje się, czy doszło do ujawnienia celowego czy przypadkowego. Bada się okoliczności ujawnienia celowego: jakimi słowami dziecko ujawniło, ile razy i komu ujawniło, jaka była reakcja tej osoby na ujawnienie oraz jak zachowały się inne osoby z otoczenia dziecka, gdzie wówczas była osoba wskazywana jako sprawca, jak ta osoba zareagowała, gdy dowiedziała się o tym, co powiedziało dziecko. Bada się także sytuację ujawnienia przypadkowego. Bierze się pod uwagę motywację dziecka (małego lub starszego) do ujawnienia. Kolejny element dynamiki przemocy seksualnej to zaprzeczanie lub ignorowanie ujawnienia przez podejrzanego, opiekuna dziecka, rodzinę, a następnie przez Policję, prokuraturę, badającego psychologa i sądy. Dziecko jest w ten sposób przymuszane do wycofania się z ujawnionego sekretu. Należy dokładnie rozpoznać, jakie mechanizmy wykorzystywane są przez osobę wskazywaną przez dziecko jako sprawca w relacjach pomiędzy nim a dzieckiem – w przeszłości, w trakcie trwania przemocy przed ujawnieniem oraz po ujawnieniu. Mechanizmy te prowadzą do uwiedzenia dziecka lub do zastraszenia i obarczenia poczuciem winy, zniekształcają spostrzeganie siebie, sprawcy, innych ludzi i świata – oczywiście na korzyść krzywdziciela i tego, co on robi. Utrudniają dziecku ujawnienie przemocy. Są to między innymi: lojalność wobec sprawcy i idealizacja sprawcy, identyfikacja ze sprawcą, syndrom sztokholmski, wyuczona bezradność, alternatywna rzeczywistość, unikanie, odrętwienie, dysocjacja. Ważne są też mechanizmy, które powstają pomiędzy matką a dzieckiem. Pokazują one co może utrudniać dziecku ujawnienie doznanych krzywd, gdy sprawcy nie ma w gabinecie (ale jest w umyśle dziecka), a tym bardziej w obecności sprawcy, gdy jest wzywany np. do RODK razem z dzieckiem. Przeanalizowanie ich przez specjalistę może wykazać, że dziecko nie jest w stanie powiedzieć czegokolwiek na temat doznanych krzywd, gdy wskazywany przez nie sprawca jest na korytarzu lub w gabinecie obok, gdy dziecko widziało go tuż przed badaniem i otrzymało od niego prezent (co często czynią ojcowie podczas badania w RODK). Czynniki ryzyka przemocy seksualnej w rodzinie i środowisku Czynniki specyficzne zwiększają prawdopodobieństwo wystąpienia przemocy seksualnej z dotykiem wobec dziecka w danej rodzinie lub wskazują na jej występowanie. Zdiagnozowanie ich uwiarygodnia wypowiedzi dziecka i opiekuna na temat ewentualnej przemocy seksualnej (Widera-Wysoczańska, 2005). Należą do nich między innymi oglądanie i posiadanie pornografii, współżycie w obecności dziecka, nagość i kąpiele, seksualizacja relacji, przemoc w rodzinie, zwłaszcza fizyczna oraz seksualna partnerów wobec siebie, stopień monitorowania dziecka oraz występowanie czynników stresu pourazowego. Rozpoznajemy także czynniki niespecyficzne, dotyczące struktury rodziny, relacji, ról i zasad związanych z występowaniem jakiejkolwiek przemocy w rodzinie. Badanie matki Rozpoznajemy stan matki dziecka, która zgłosiła podejrzenie przemocy seksualnej. Ważne jest poznanie jej historii życia i funkcjonowania zarówno w rodzinie pochodzenia, jak i w obecnej, w tym występującej przemocy i zaniedbania. Poznajemy jej relacje z dzieckiem i sposób budowania więzi, a także jej udział w dynamice przemocy seksualnej, a zwłaszcza reakcje na ujawnienie przez dziecko przemocy seksualnej. Ważny jest stan psychiczny matki i cechy osobowości, w tym występowanie u niej PTSD oraz innych zaburzeń. Badamy motywację matki do kłamania na temat przemocy seksualnej. Od niej także uzyskujemy (lub nie) informacje o specyficznych i niespecyficznych objawach przemocy seksualnej u dziecka. Badanie dziecka Dziecko obserwujemy w gabinecie pod kątem objawów przemocy seksualnej (specyficznych i niespecyficznych). Te informacje pozwalają rozpoznać rozwój psychoseksualny dziecka i występowanie u niego rozwojowych lub dysfunkcjonalnych zachowań seksualnych. Do objawów niespecyficznych przemocy seksualnej zalicza się te, które wskazują na doświadczanie przez dziecko w trakcie jego życia jakiejś przemocy: emocjonalnej, fizycznej, seksualnej, zaniedbania lub porzucenia oraz uzależnień rodziców, ale nie można dokładnie rozpoznać jakiej (Widera-Wysoczańska, 2010, 2011); zachowania peritraumatyczne; ostre reakcje na uraz (ASD, z DSM IV-TR lub z ICD-10); objawy chroniczne po stresie pourazowym, chroniczne PTSD proste (z DSM-IV-TR oraz DSM-V-TR lub z ICD-10); objawy złożonego PTSD – długoterminowe oraz ewentualnie występujące zaburzenia dziecięce, które są związane z sytuacjami życiowymi dziecka. Zwraca się także uwagę na inną symptomatologię opisywaną w literaturze, która wskazuje na występowanie objawów doświadczania przemocy. Objawy specyficzne przemocy seksualnej u dziecka są typowe jedynie dla dzieci doświadczających przemocy seksualnej lub występują ze znacznie większym nasileniem i częstotliwością u dzieci po tej formie przemocy niż po innej traumie. Rozpoznajemy je za pomocą symptomów opisanych między innymi w Child Sexual Behavior Inventory, dla dzieci w wieku od 2. do 12. roku życia (Friedrich, 1997). Korzystamy z syndromów, które zostały stworzone specjalnie do diagnozy sytuacji i zachowań dziecka wykorzystywanego seksualnie i należą do nich Child SexualAbuse Accommodation Syndrome (Summit, 1983); czteropoziomowa klasyfikacja symptomów przemocy seksualnej (Fransec Sink, 1988) oraz model dynamik traumagenicznych u dzieci wykorzystywanych seksualnie (Finkelhor & Browne, 1985). Inne symptomatologie opisują zewnętrzne i wewnętrzne specyficzne symptomy przemocy seksualnej we wszystkich sferach życia i na różnych etapach rozwoju, od niemowlęctwa do adolescencji i życia dorosłego. Pamiętajmy, że do objawów specyficznych zalicza się także cechy w rysunkach typowe dla dzieci wykorzystywanych i sposób ujawniania przez dziecko doznanej przemocy (werbalny, niewerbalny). Ważne jest rozpoznawanie u dziecka czynników wpływających na jego zdolność do budowania resilience. Niektóre dzieci w momencie badania nie mają już objawów zewnętrznych lub wyglądają na zupełnie zdrowe. Nie oznacza to, że do przemocy nie doszło. Kryteria oceny zachowań seksualnych u dziecka Za pomocą poniżej opisanych kryteriów można rozpoznać niepokojące i rozwojowe zachowania u dzieci w wieku przedszkolnym i wczesnoszkolnym. Wskazują one na to, czy zachowania dzieci wobec siebie są normatywne i rozwojowe, czy raczej wynikają z doznanej już przemocy seksualnej oraz opisują przemoc międzyrówieśniczą. Należą do nich: wiek (podobny/dwa lata), poziom rozwoju fizycznego i emocjonalnego (podobny/silniejszy), zgoda (wspólna/przymus, groźby), motywacja (ciekawość/rozładowanie napięcia), ogólne zachowania dzieci (zaciekawienie, rozluźnienie/agresja, lęk), typ zachowań seksualnych (ubranie, do pasa, bez dotyku/przymuszanie, dotyk, przedmioty, zachowania publiczne), częstotliwość (raz/często, kompulsja, uporczywość). Zmienianie się objawów w czasie i ich wpływ na rozpoznawanie przemocy seksualnej Należy pamiętać, że objawy specyficzne i niespecyficzne widoczne są u dziecka przez określony czas. Objawy peritraumatyczne widoczne są jedynie w trakcie trwania przemocy i chwilę po. O nich możemy się dowiedzieć od dziecka i innej osoby, która widziała jego zachowania zaraz po doznanej przemocy. Psycholog nie zaobserwuje ich w gabinecie. Objawy ostre widoczne w zewnętrznym zachowaniu dziecka utrzymują się do około 4 tygodni. Gdy dziecko jest w tym czasie diagnozowane, specjalista może zaobserwować objawy behawioralne, emocjonalne i poznawcze przemocy seksualnej. Jednak nie zawsze są one widoczne w gabinecie w krótkim (na przykład przez pół godziny, gdy psycholog widzi dziecko) czy w jednorazowym badaniu. Diagnosta powinien widzieć dziecko kilka razy, aby „próbka” obserwowalnych zachowań była wiarygodna. Po upływie około 1 miesiąca, gdy dziecko jest odizolowane od osoby podejrzanej o przemoc seksualną, ostre objawy zewnętrze przyjmują charakter uwewnętrznionych długoterminowych i chronicznych. Wówczas bardzo trudno je zauważyć w krótkim kontakcie psychologa z dzieckiem. Wymagana jest wtedy dłuższa diagnoza. Z pewnością wiarygodnych danych diagnostycznych dostarcza terapia dziecka. Warto czerpać informacje od psychologa pierwszego kontaktu, czyli tego, który pierwszy diagnozował dziecko. On może posiadać najobszerniejszą wiedzę na temat sytuacji dziecka. Pamiętajmy również o symptomach odroczonych, nawrotach i problemach wtórnych. Zarówno objawy niespecyficzne, jak i specyficzne wraz z upływem czasu zmieniają swoje nasilenie i swoją treść. Widoczne w zachowaniu (zewnętrzne) mogą zanikać, gdy kontakt ze sprawcą jest przerwany oraz nawracać, gdy kontakt zostaje ponowiony. Mogą pojawiać się z opóźnionym początkiem (po 6 miesiącach). Objawy ostre, krótkoterminowe (do 1 miesiąca) zamieniają się w długoterminowe (do końca życia). Objawy widoczne na zewnątrz przemieniają się w wewnętrzne. Ponadto objawy zamieniają się we wtórne problemy życiowe, które nie zawsze są już kojarzone z przemocą seksualną. Wiarygodność dziecka wykorzystywanego seksualnie W literaturze przedmiotu opisano pięć kryteriów do rozpoznawania wiarygodności dziecka, które zgłasza przemoc seksualną (Jones, McGraw, 1987). Są to: detale, poziom opisu i spontaniczności, afekt, progresja, sekret. Badanie osoby podejrzanej/oskarżonej o wykorzystywanie seksualne dziecka Jeżeli psycholog dokonuje badania na zlecenie prokuratury lub sądu, często słyszy pytanie na temat funkcjonowania podejrzanego czy oskarżonego. Wówczas ważne jest zbadanie jego historii życia, w tym doznawanej przemocy w rodzinie pochodzenia i w obecnej, jego rozwoju psychoseksualnego, a zwłaszcza uzależnienia od seksu, w tym pornografii (!). Psycholog diagnozuje jego osobowość oraz ewentualnie występujące parafilie (u sprawców regresyjnych najczęściej nie są diagnozowalne, bo nie występują), rodzaje agresywności, przekonania na temat kobiet i dzieci czy relacji międzyludzkich, czyli zniekształcenia poznawcze sprawców. Najważniejsze jest diagnozowanie mechanizmów zaprzeczania typowych dla sprawców przemocy seksualnej (Salter, 1988; Widera-Wysoczańska, 2010). Warto, aby częścią dotyczącą seksualności sprawcy zajął się specjalista seksuolog. APA podaje, że nie rozpoznamy czy ktoś jest sprawcą, badając go. Rozpoznajemy natomiast cechy typowe dla sprawców przemocy seksualnej, opisane w literaturze. To sąd zadecyduje czy dana osoba jest winna zarzucanych jej czynów. Na podstawie tych danych psycholog może rozpoznać, czy osoba zgłaszana przez dziecko posiada cechy typowe dla sprawcy fiksacyjnego (klasyczny pedofil) lub regresyjnego (Groth, 1982), w tym również psychopatycznego (Beisret, 2008, Salter, 2005). Psycholog określa również, które rodzaje parafilii towarzyszą powyższej diagnozie (za: DSM V i ICD-10). Na przykład może to być pedofilia (czynności seksualne z udziałem dziecka, które nie weszło w okres pokwitania, zwykle w wieku 13 lat lub młodsze); hebefilia (kontakt z osobami w wieku dojrzewania, 10–14 lat); efebofilia (kontakt z osobami w późnym wieku dojrzewania, 15–19 lat, np. między dorosłymi mężczyznami a chłopcami w późnym okresie), wykorzystywanie chłopców przez księży (parafilia niespecyficzna, DSM korofilia (skłonność homoseksualnych kobiet do młodych dziewcząt). Charakterystyka typowych sprawców wykorzystujących dzieci Do diagnozy niezbędna jest wiedza na temat cech charakterystycznych sprawców wykorzystujących dzieci. Jest to sprawca regresyjny, pedofil lub efebofil albo hebefil, uzależniony o seksu, w tym pornografii. W młodości miał kłopoty z nawiązywaniem relacji z rówieśnikami, w życiu dorosłym ma mało przyjaciół lub w ogóle ich nie ma, jest związany z kościołem i deklaruje, że jest osobą wierzącą. Zgłasza wiele partnerek/brak innych partnerek przed zawarciem małżeństwa. Często zdradza żonę z innymi kobietami (częściej na portalach pornograficznych). Szuka partnerek z małymi dziećmi, potem je porzuca i szuka kolejnych. Kontroluje partnerkę/żonę przy pomocy pieniędzy i stosuje wobec niej przemoc emocjonalną, a także fizyczną i seksualną. Jest infantylny. Tworzy zaburzone więzi, uwodzi wybrane dziecko lub traktuje je jako „kopciuszka”. Nie czuje empatii wobec wykorzystywanego dziecka. Może mieć cechy osobowości hipochondrycznej, depresyjnej i histerycznej (razem) lub paranoicznej z cechami psychopatii w zachowaniu (wówczas skala depresji nie jest podwyższona). Widoczna jest derealizacja (w kwestionariuszu DES) i zniekształcenia poznawcze (w PTSD złożonym). Posługuje się mechanizmami zaprzeczania typowymi dla sprawców przemocy seksualnej, w tym całkowitym zaprzeczaniem, wskazywaniem, że nie jest taką osobą, o jaką się go posądza, minimalizacją, przerzucaniem odpowiedzialności. Charakterystyczny obraz matek dzieci wykorzystywanych Matka dziecka wykorzystywanego seksualnie zazwyczaj zaniedbuje emocjonalnie i czasami też fizyczne swoje dziecko. Nie daje mu wsparcia i nie monitoruje jego zachowań ani postępów w rozwoju. Chętnie „pozbywa” się dziecka na jakiś czas. Deklaruje przy tym, że jest ono dla niej najważniejsze. Zaniedbuje jego choroby lub stosuje niekonwencjonalne sposoby leczenia (dzieci mają choroby psychosomatyczne). Jest depresyjna, często histeryczna, z cechami osobowości zależnej od męża. Z zaburzoną empatią wobec dziecka. Matka często wie/domyśla się, że dziecku dzieje się krzywda, ale nie reaguje i zaprzecza tej rzeczywistości w różny sposób: milcząc, oskarżając dziecko, tworząc nieprawdziwą, alternatywną rzeczywistość. Źródło: Widera – Wysoczańska A. (2015). Diagnoza psychologiczna dziecka wykorzystywanego seksualnie i jego rodziny. Niebieska Linia, 3(98). © Wszelkie prawa zastrzeżone Dalsze rozpowszechnianie artykułu tylko za zgodą autorki. © Wszelkie prawa zastrzeżone W tym artykule przedstawiam 10 podstawowych informacji o Opiniodawczych Zespołach Specjalistów Sądowych. Analizowałam dziesiątki opinii przygotowanych przez Ozss. Zarówno tych które sporządzane były w postępowaniach prowadzonych przez moją kancelarię Centrum Spraw Rozwodowych. Jak i tych, do których przygotowywałam zarzuty. Dlatego oprócz informacji formalnych, znajdziesz również te praktyczne. Oprócz artykułu dostępny jest film na moim kanale youtube Magdalena Bajsarowicz Prawnik & Psycholog sądowy: 10 najważniejszych informacji o OZSS Przeprowadzę Cię przez każdy z etapów związany z badaniem. 1. Opiniodawcze Zespoły Specjalistów Sądowych to w skrócie OZSS. Dawniej funkcjonowały jako RODK czyli Rodzinne Ośrodki Diagnostyczno Konsultacyjne. Tworzone są w ramach sądów okręgowych. Do Ozss nie można zgłosić się ,,prywatnie’’. Badanie może zlecić tylko sąd albo prokuratura. Jednak to sądy o wiele częściej kierują rodziny na badanie do OZSS, natomiast prokuratury raczej korzystają z biegłych psychologów poza OZSS. 2. Ośrodki zajmują się opiniowaniem tylko w sprawach rodzinnych i opiekuńczych. Najczęściej są to postępowania o rozwód, władzę rodzicielską, uregulowanie kontaktów i ustalenie miejsca zamieszkania. 3. Badanie przeprowadza 2 specjalistów – psycholog i pedagog lub dwóch psychologów. Zasadą jest, że opnie tworzone są przez conajmniej 2 osoby. Taki jest wymóg prawny. Przeprowadzenie badania w OZSS przez jednego specjalistę jest uchybieniem i stanowi skuteczny zarzut do opinii. Na wyraźne wskazanie w postanowieniu kierującym na badanie przez sąd lub prokuraturę. W badaniu uczestniczy psychiatra lub lekarz inne specjalizacji. Podkreślam jednak, że dzieje się tak tylko wtedy gdy tak wynika z dokumentów przekazanych przez sąd. Jeśli ta informacja nie jest wprost wskazana, psychiatra nie uczestniczy w badaniu. 4. Nie w każdej sprawie o rozwód, regulowanie kontaktów lub władzę rodzicielską, rodzina będzie brała udział w badaniu. O przebadanie może zawnioskować każdy z rodziców. Również bez wniosku na badanie może skierować sąd, jeśli uzna, że do podjęcia decyzji czyli rozstrzygnięcia sprawy potrzebne są specjalistyczne psychologiczne informacje. Sąd wydając postanowienie kierujące na badanie, określa w nim pytania lub wskazuje jakie okoliczności specjaliści w OZSS mają ustalić. Najczęściej badanie zmierza do udzielenia odpowiedzi: jaka więź mają rodzice z dzieckiem, który rodzic ma wyższe kompetencje wychowawcze, z kim lepiej aby dziecko zamieszkało, jak powinny zostać uregulowane kontakty. Każda ze stron ma możliwość przedstawienia swoich pytań. 📒 Przygotowałam e-book ze zbiorem ponad 190 pytań podzielonych na 18 kategorii, które możesz wykorzystać w swoim wniosku. W pakiecie znajduje się również wzór wniosku do sądu o badanie i rozszerzenie tezy dowodowej. Kluczowe pytania do badania OZSS i biegłych psychologów Pytania powinny być adekwatne do sprawy i dawać możliwość unikalnej oceny sytuacji rodziny. Dbanie o odpowiednie pytania jest ważne, bo specjaliści w opinii nie mogą wypowiedzieć się i przedstawić wniosków, które nie są bezpośrednią odpowiedzią na zadane pytania sądu. Udzielam konsultacji podczas których na podstawie akt sprawy i opisu sytuacji, przygotowuje pytania do specjalistów. Na temat przygotowania pytań jest dostępny film na moim kanale Magdalena Bajsarowicz Prawnik & Psycholog sądowy: Jakie pytania zadawać biegłym OZSS 5. Klienci bardzo często pytają, jak przygotować się do badania w OZSS, jak przygotować się do badania przez biegłego psychologa? Jak przygotować dziecko na badanie OZSS? Poruszając najważniejsze aspekty: Konieczne jest uprzedzenie dziecka, że będzie uczestniczyło w badaniu. W procesie diagnostycznym, jest etap w którym dziecko bez rodziców przebywa z psychologiem. Dlatego zanim do tego dojdzie dziecko, musi wiedzieć że to nastąpi. Przygotuj dla dziecka picie i przekąski. Warto zabrać ze sobą rzeczy dla dziecka. Takich jak zabierasz ze sobą na kilkugodzinną wycieczkę. Badanie w OZSS trwa kilka godzin. Przygotuj dla dziecka zabawki. Dla starszych dzieci przedmioty, którymi mogą się zająć. Zabawki powinny być również takie którą pozwolą Ci na wspólną z dzieckiem zabawę lub zajęcie. Przypomnij sobie i ułóż swoją wypowiedź, którą przedstawisz podczas badania. Skup się na informacjach dotyczących przebiegu związku i powodów rozstania, oceny jakim rodzicem jest druga strona, jak przebiegała ciąża, jakie jest Twoje dziecko, co lubi robić jak spędzacie czas, jak dbasz o rozwój swojego dziecka. 6. Warto na badanie przynieść dokumenty opinie na temat Twojego dziecka, informacje ze szkoły oraz te dotyczące zdrowia dziecka, dokumenty potwierdzające osiągnięcia Twojego dziecka. Na mojej stronie jest krotka publikacja na ten temat – Jakie dokumenty zabrać ze sobą na badanie 7. Badanie składa się z kilku etapów. Jak będzie wyglądało zależy od zakresu, który został wskazany biegłym lub specjalistom w postanowieniu sądu, kierującym na badanie. Jednak nakreślając jak wygląda badanie w OZSS / jakie metody badawcze stosowane są w OZSS, przygotować należy się na obserwację, wywiad i często rozwiązywanie testów lub kwestionariuszy. Bardziej szczegółowo o metodach badawczych mówiłam podczas spotkania na żywo na mojej stronie na facebooku Magdalena Bajsarowicz prawnik & psycholog sądowy oraz nagrałam film: Poznaj metody badawcze specjalistów OZSS Wiele pytań dotyczy jakie konkretne testy są stosowane w badaniu. Testy i kwestionariusze służyć mają przede wszystkim badaniu osobowości i kompetencji wychowawczych. Do badania osobowości używa się często: ACL – Lista Przymiotnikowa, RISB – Test Niedokończonych Zdań Rottera, EPQ-R – Kwestionariusz Osobowości Eysencka EPQ-R (również w wersji skróconej), NEO-PI-R – Inwentarz Osobowości NEO-PI-R. Do badania kompetencji wychowawczych najczęściej: CUIDA – Kwestionariusz do Oceny Kandydatów na Rodziców Adopcyjnych, Opiekunów, Opiekunów Prawnych i Mediatorów, TKR Test Kompetencji Rodzicielskich, SPR – Skala Postaw Rodzicielskich. Kiedy przygotowuję ekspertyzy lub zarzuty do opinii OZSS, w większości opinii znajdują się wnioski oparte na powyższych narzędziach badawczych. Oczywiście nie stosuje się wszystkich testów jednocześnie, w jednym badaniu. Najczęściej są to 2-3 spośród listy, którą przygotowałam. Za metodę badawczą uznaje się również analizę akt sprawy. Akta sprawy to pierwszy kontakt biegłych lub specjalistów. Warto zadbać o pierwsze wrażenie w postaci przygotowywania dobrych pism procesowych, które zawierają dowody potwierdzające twoje twierdzenia oraz przedstawiają Twój korzystny obraz. 8. Po badaniu OZSS w terminie 21 dni przygotowuje opinię. Jest to termin wskazany przez Ministra Sprawiedliwości w zarządzeniu. 9. Sąd przekazuje opinię OZSS każdej ze stron, wskazując jednocześnie termin na ustosunkowanie się do niej czyli przygotowanie ewentualnych zarzutów. Nie ma bezpośrednio w przepisach uregulowanego terminu, w jakim konieczne jest odniesienie się do treści opinii przez rodziców. Termin ten wyznacza sąd i wynosi on pomiędzy 7 a 30 dni. 10. Po złożeniu zarzutów czy zadaniu pytań specjalistom / biegłym, sąd wzywa ich do ustosunkowania się do nich. Mogą oni dostać wezwanie na rozprawę i podczas niej przedstawiają ponownie swoje stanowisko, odpowiadają na zarzuty i pytania. Polemika ze specjalistami i biegłymi może również odbywać się pisemnie. Drugim rozwiązanie jest wezwanie ich przez sąd udzielenia odpowiedzi w formie pisma. Jeśli potrzebujesz konsultacji w sprawie badania i opinii lub jej podważenia – Magdalena Bajsarowicz prawnik & psycholog sądowy napisz: bajsarowicz@ zadzwoń: +48 607615238 Jeśli potrzebujesz pomocy w prowadzeniu swojej sprawy, Kancelaria Centrum Spraw Rozwodowych pomoże Ci w rozwiązaniu Twoich problemów. Kontakt z nami: biuro@ nr tel.: +48 607615238 Więcej informacji znajdziesz tutaj: YouTube: Facebook: Moja strona: Pozdrawiam Magdalena Bajsarowicz Prawnik & Psycholog sądowy Badanie OZSS jest badaniem bardzo istotnym, jeśli chodzi o uregulowanie kwestii rodzinnych, dlatego warto dobrze przygotować się do niego. Warto mieć również świadomość tego, jak wyglądają poszczególne metody badawcze i jaki jest ich cel. Dlatego dziś przygotowałam wpis dotyczący obserwacji. Podczas badania specjaliści zwracają uwagę nie tylko na wypowiedzi rodziców. Biorą pod uwagę także ich zachowanie, relacje między nimi i zachowanie wobec dzieci. Kwestie, które poruszam w tym wpisie to: jakie są rodzaje metod badawczych, płaszczyzny obserwacji, czy w badaniu powinno brać udział rodzeństwo. Rodzaje metod badawczych Uregulowania prawne wskazują dwa rodzaje metod. Do podstawowych metod badawczych zalicza się: obserwację, analizę akt sprawy, wywiad. Istnieją jeszcze inne metody w postaci kwestionariuszy i testów. Zgodnie z przepisami są traktowane jako metody pomocnicze. Obserwacja należy do podstawowych metod badawczych, więc jest stosowana w każdym procesie diagnostycznym w OZSS. Nie można zatem wydać żadnej opinii bez obserwacji. Jest to metoda, dzięki której można wypowiedzieć się na temat więzi między rodzicami a dzieckiem, a także ich postaw. Są sytuacje wyjątkowe, kiedy badanie przeprowadza się bez obserwacji. Kiedy do tego dochodzi? Wtedy, kiedy osoba odmówi udziału w badaniu bądź nie stawi się na nie bez usprawiedliwienia. W takim przypadku specjalista zadaje sądowi pytanie czy może wydać opinię na podstawie posiadanego materiału tj. po analizie akt sprawy. Zgoda organu jest tutaj konieczna, gdyż biegły/specjalista nie może zadecydować o tym samodzielnie. Obserwacja i jej płaszczyzny Obserwacja jest prowadzona na dwóch płaszczyznach. Pierwsza forma to obserwacja ogólna. Obserwację prowadzi się cały czas, czyli od momentu wejścia do OZSS – obserwuje się to: jak ubrane jest dziecko, z kimś przyszło dziecko, jak dziecko reaguje na drugiego rodzica, czy dziecko odnajduje się w nowej sytuacji. Obserwacja ta nie jest skonkretyzowana, jednak druga płaszczyzna obserwacji dotyczy całej rodziny. Dotyczy to wspólnych zabaw, interakcji czy przebywania w jednym pomieszczeniu. Dzięki tej formie obserwacji można dowiedzieć się: jaka jest postawa dziecka wobec rodzica, jakie są więzi między rodzicami a dzieckiem, jak wyglądają więzi między jednym a drugim rodzicem. Obserwacja ta jest obserwacją kierunkową, która może dać wiele wniosków. Dzieci bowiem nie potrafią ukrywać swoich odczuć czy zachowania – reagują spontaniczne, więc widać jego reakcję na rodziców, jaki mają do nich stosunek. W tej obserwacji widać również jak rodzice zwracają się do dziecka. Stanowi podstawę wydawania opinii, choć nie można wydać jej wyłącznie na podstawie obserwacji. Obserwacja jest przeprowadzona w dwóch kategoriach: zachowanie wszystkich członków rodziny podlega procesowi diagnostycznemu, jeden rodzic jest obserwowany w interakcji z dzieckiem bądź dziećmi. Jest to zależne od decyzji osoby prowadzącej badanie. Jest to podyktowane warunkami lokalowymi, czasem prowadzenia badania lub liczebnością rodziny. Specjaliści czasami prowadzą obserwację rodzica z dziećmi, a nie z każdym dzieckiem osobno. Są ośrodki, które właśnie w ten sposób przeprowadzają to badanie. Jeśli biegły podejmuje decyzję o tym, że obserwacja będzie dotyczyć rodzica i jego relacji z każdym z dzieci osobno, to wówczas obserwacja drugiego rodzica musi odpowiadać tym samym kryteriom. Czy można nagrywać badania w OZSS Otrzymuję od Was pytania odnośnie tego czy można nagrywać badania w OZSS, jak również spotykam się z sytuacją, kiedy rodzice posiadają nagrania z przeprowadzonych badań. Mogę powiedzieć, że nigdy nie podjęłam się takiego działania. Zgodnie z przepisami prawa nie można nagrywać procesu diagnostycznego przeprowadzonego w OZSS. Uprawnień do nagrywania badań prowadzonych w OZSS nie posiadają ani badani rodzice, ani specjaliści OZSS. Jak przygotować się do obserwacji przez specjalistów OZSS Obserwacja odbywa się niemal czas, a kontrolowanie swojego zachowania tak długo jest niemożliwe. Przygotowując się do obserwacji, jeśli masz dobry kontakt z dzieckiem, to będzie to widoczne podczas obserwacji. Sytuacja jest bardziej skomplikowana, jeśli relacja rodzica z dzieckiem jest zaburzona. Wówczas diagnoza może być utrudniona lub osłabienie więzi jest widoczne. Kiedy jesteś rodzicem nieuczestniczącym w życiu dziecka często, powinieneś zadbać o inny materiał dowodowy oraz przedstawienie swojego stanowiska, dlatego, że obserwacja może nie pokazać wszystkich aspektów. 📒 Przygotowałam e-book ze zbiorem ponad 190 pytań podzielonych na 18 kategorii, które możesz wykorzystać w swoim wniosku. W pakiecie znajduje się również wzór wniosku do sądu o badanie i rozszerzenie tezy dowodowej. Kluczowe pytania do badania OZSS i biegłych psychologów Czy w badaniu powinno brać udział rodzeństwo W standardowej sytuacji, kiedy rodzeństwo przebywa w jednym środowisku rodzinnym, podlegają badaniu. Często rodzeństwo jest wyłączone z tego badania wówczas, kiedy jest pełnoletnie i nie zamieszkuje już w domu. Jeśli jednak sąd postanowi inaczej ze względu na wyjątkowa sytuacje, wówczas i dorosłe rodzeństwo może uczestniczyć w badaniu OZSS. Jeśli potrzebujesz konsultacji w sprawie opinii lub przygotowania do niej zarzutów, skontaktuj się ze mną: 📩 bajsarowicz@ 📲 Zapraszam Cię na moją stronę na Facebooku: Pozdrawiam Magdalena Bajsarowicz Prawnik & Psycholog sądowy O studiach "Zapotrzebowanie na dobrych ekspertów-psychologów w obszarze stosowania prawa, jest wciąż ogromne. Wymaga się, aby psycholog pełniący konkretne zadania ekspertalno-opiniodawcze zarówno w procesie karnym, jak i cywilnym był do tego przygotowany. Profesjonalne zadania biegłego psychologa mieszczą się w warsztacie praktycznych umiejętności dokonywania: diagnozy klinicznej, neuropsychologicznej, prognostycznej, funkcjonalnej, sporządzania ekspertyzy i opinii. W wielu dziedzinach prawa oczekuje się od biegłych określonej specjalizacji (np. przesłuchania dzieci, przesłuchania szczególnych kategorii świadków). Pojawiają się nowe obszary aplikacji psychologii do praktyki wymiaru sprawiedliwości - profilowanie psychologiczne, nowe sprawy wynikające z prawa pracy i ubezpieczeń społecznych." dr hab. Danuta Rode i dr Bogdan LachKierownicy kierunku Studia „Psycholog jako biegły sądowy w postępowaniu karnym i cywilnym" dają możliwość nabywania przez psychologów koniecznych kompetencji zawodowych i etycznych niezbędnych w pracy jako biegły sądowy. Pozwalają na zdobycie i pogłębienie wiedzy, ale także na rozwój specjalistycznych umiejętności w procesie diagnozy i zadaniach ustawy o biegłych sądowych i związany z tym brak uregulowanych przepisami prawa wymagań dotyczących kompetencji biegłych, w tym biegłych z zakresu psychologii, przyczynia się do podejmowania zadań biegłego przez osoby nieprzygotowane formalnie i merytorycznie do wypełniania tej roli. W rezultacie biegli psychologowie niejednokrotnie wykonują zadania powierzone im przez wymiar sprawiedliwości w sposób nierzetelny, nie oparty na wiedzy psychologicznej, naruszający zasady etyczne zawodu psychologa. Równocześnie wzrasta oczekiwanie organów procesowych pod adresem psychologów. Psychologowie są powoływani do wydawania opinii w sprawach karnych (od chwili rozpoczęcia śledztwa do zakończenia procesu sądowego), w sprawach cywilnych, rodzinnych. Stale pojawiają się nowe problemy prawne, których rozwiązanie wymaga wiedzy psychologicznej. Studia obejmują zagadnienia: Problemów diagnozy wiarygodności zeznań dzieci. Psychologicznych aspektów oceny zeznań (treść zeznań i jej cechy, metody i zasady przesłuchania małoletnich świadków). Psychologicznych problemów szczególnych kategorii świadków (świadkowie w wieku podeszłym, procesy inwolucyjne), wykazujący upośledzenie intelektualne lub zaburzenia. Neuropsychologicznej oceny zeznań świadków. Psychologii pracy dochodzeniowo-śledczej. Profilowanie w różnych typach przestępstw. Czynników wpływających na profilowanie. Modeli i struktura profilu. Metodologii i metodyki postępowania diagnostycznego w sprawach opiekuńczych i rozwodowych. Struktury badania, badanie dzieci, dorosłych, procesu diagnozy-klinicznej, funkcjonalnej, prognostycznej. Zasady konstrukcji opinii, formułowania wniosków. Psychologicznego opiniodawstwa sądowego w procedurze cywilnej. Diagnozy psychologicznej i neuropsychologicznej w oświadczeniu woli i sporządzenia testamentu. Problemów diagnostycznych w ubezwłasnowolnieniu. Odpowiedzialności cywilnej za wyrządzoną szkodę, postępowania cywilnego o zapłatę. Diagnozy osobowości-procesów motywacyjnych sprawców czynów zabronionych. Diagnozy motywacji dorosłych sprawców przestępstw, diagnozy osobowości nieletniego. Diagnozy zniekształceń poznawczych. Mobbingu-problemów diagnozy, metodyki badania, doboru narzędzi, analizy materiału badawczego, formułowania opinii. Psychologia sali sądowej. Wystąpienia biegłego na sali sądowej. Zasady i zakres obowiązków biegłego wobec organu procesowego. Konfrontacja opinii biegłych. Adresaci Są przeznaczone dla psychologów, którzy zamierzają podjąć czynności biegłego sądowego oraz dla psychologów pełniących już tę funkcję, w celu pogłębienia ich umiejętności studia zapraszamy także psychologów praktyków zainteresowanych podnoszeniem swoich kwalifikacji zawodowych, chcących wyspecjalizować się w konkretnym obszarze psychologii sądowej. Cel Program ma na celu przygotowanie metodologiczne i warsztatowe uczestników w zakresie możliwości aplikowania wiedzy psychologicznej do praktycznych zagadnień wymiaru sprawiedliwości tj. przygotowania do realizowania zadań opiniodawczo-ekspertalych w postępowaniach sądowych. W tym ujęciu studia są przeznaczone dla kandydatów na biegłych sądowych. Pogłębienie umiejętności praktycznych psychologów pracujących, jako biegli sądowi, w obszarze takich subdyscyplin jak: neuropsychologiczna ocena zeznań świadków, profilowanie psychologiczne (modele, struktura profilu), psychologiczne opiniodawstwo sądowe w sprawach wynikających z prawa pracy (mobbing), ubezpieczeń społecznych (oświadczenie woli, odpowiedzialność za wyrządzoną krzywdę). Dlaczego warto Program studiów zapewniający kompleksowe podejście do zadań wykonywanych przez biegłych psychologów sądowych. Zajęcia prowadzone w sposób wyposażający słuchaczy w umiejętności praktyczne. Kompetentna kadra szkoląca, składająca się z dydaktyków posiadających specjalistyczną wiedzę oraz doświadczenia praktyczne. Organizacja nauki Zajęcia będą odbywać się w trybie weekendowym (soboty, niedziele) w trakcie zjazdów realizowanych średnio co 2-3 tygodnie. Miejsce realizacji zajęć stacjonarnych Zajęcia na studiach podyplomowych realizowane są na wydziale SWPS Uniwersytetu Humanistycznospołecznego w Katowicach lub w salach konferencyjno-szkoleniowych wynajmowanych poza siedzibą uczelni. Warunki zaliczenia Warunkiem zaliczenia studiów jest zdobycie zaliczeń poszczególnych przedmiotów przewidzianych programem studiów. Dokument ukończenia studiów Absolwenci otrzymują przewidziane ustawą świadectwo ukończenia studiów podyplomowych na Uniwersytecie SWPS. Program Z ważnych przyczyn Centrum Studiów Podyplomowych i Szkoleń może dokonać zmian w programie, kadrze i formie studiów. Studia obejmują 200 godzin dydaktycznych z przewagą zajęć o charakterze warsztatowym. W razie potrzeby jesteśmy gotowi do prowadzenia zajęć w trybie online. MODUŁ IPSYCHOLOGICZNO-PRAWNY Podstawy prawoznawstwa. Psycholog jako biegły. Metodologiczny model psychologicznego opiniodawstwa sądowego. MODUŁ IIPSYCHOLOGIA ZEZNAŃ ŚWIADKÓW I WYJAŚNIEŃ PODEJRZANYCH/OSKARŻONYCH - DIAGNOZA, NARZĘDZIA Problemy diagnozy wiarygodności zeznań dzieci. Psychologiczne aspekty oceny zeznań. Problemy psychologiczne szczególnych kategorii świadków. Dziecko krzywdzone. Diagnoza- metody, techniki badania. MODUŁ IIIPROFILOWANIE NIEZNANYCH ŚLEDCZA Pojęcie i rodzaje profilowania. Modele i struktura profilu. Czynniki wpływające na profilowanie. Profilowanie w rożnych typach przestępstw oraz możliwości weryfikacji. MODUŁ IVPSYCHOLOGICZNE OPINIODAWSTWO SĄDOWE W PROCEDURZE CYWILNEJ - MODEL, DIAGNOZA, NARZĘDZIA Metodologia i metody postępowania diagnostycznego w sprawach rodzinnych: opiekuńczych i rozwodowych. Diagnoza psychologiczna i neuropsychologiczna w oświadczeniu woli, sporządzenie testamentu. Odpowiedzialność cywilna za wyrządzoną szkodę, postępowania cywilne o zapłatę. MODUŁ VDIAGNOZA OSOBOWOŚCI - PROCESÓW MOTYWACYJNYCH, SPRAWCÓW CZYNÓW ZABRONIONYCH Diagnoza procesów motywacji dorosłych sprawców przestępstw. Diagnoza osobowości nieletniego i nieprzystosowania psychicznego. Diagnoza zaburzeń osobowości sprawców dorosłych. Mobbing, problemy diagnozy, metodyka badania. MODUŁ VIMEDIACJE SĄDOWE Mediacje (karne i rodzinne). Psycholog na sali sądowej. Kadra Rekrutacja Zasady przyjęcia na studia Kolejność zgłoszeń. REKRUTACJA NA STUDIA PODYPLOMOWE Rekrutacja na studia podyplomowe wymaga wypełnienia internetowego formularza zgłoszeniowego i załączenie skanu/zdjęcia dyplomu ukończenia studiów wyższych magisterskich w zakresie psychologii. Uprzejmie informujemy, że wypełnienie formularza rekrutacyjnego drogą internetową nie jest jednoznaczne z zakwalifikowaniem się na dany kierunek studiów podyplomowych. O przyjęciu na studia decyduje kolejność Studiów Podyplomowych i Szkoleń zastrzega możliwość zaproszenia kandydata na rozmowę rekrutacyjną. Vademecum dla kandydata na studia podyplomowe Baza wiedzy dla kandydata na studia podyplomowe Dokumenty do pobrania Uczelnia zastrzega sobie prawo do nieuruchomienia kierunku w przypadku niewystarczającej liczby zgłoszeń. Opłaty Pożyczki na kształcenie-nieoprocentowana pomoc zwrotna Ministerstwo Rozwoju w ramach Programu Operacyjnego Wiedza Edukacja Rozwój uruchomiło nieoprocentowane pożyczki na cele edukacyjne min. studia podyplomowe. Szczegółowe informacje: Nawet do 80% dofinansowania na studia podyplomowe dla mikro, małych i średnich przedsiębiorców! SWPS Uniwersytet Humanistycznospołeczny uzyskał aprobatę PARP i wpis do Bazy Usług Rozwojowych jako podmiot świadczący usługi rozwojowe. Informacje o instytucjach dofinansowujących studia w danym województwie znajdziecie Państwo pod linkiem: w zakładce: Dofinansowanie Opłata za rok studiów rok akademicki 2022-2023 10 rat 680 zł 2 raty 3 150 zł 1 rata 5 900 zł Opłata rekrutacyjna 300 zł Dla absolwentów SWPS i Uniwersytetu SWPS oraz studentów Uniwersytetu SWPS posiadających wyższe wykształcenie oferujemy dodatkową zniżkę w wysokości 300 zł:- 300 zł zniżki w opłacie rekrutacyjnej (opłata bez zniżki wynosi 300 zł – absolwent płaci 0 zł). Wpłaty czesnego każdy słuchacz będzie dokonywał na indywidualne subkonto, którego numer jest dostępny w Wirtualnej Uczelni. Na dwa tygodnie przed rozpoczęciem nauki każdy słuchacz otrzyma drogą elektroniczną informacje dotyczące pierwszego zjazdu. Koordynator kierunku

badanie dziecka przez psychologa sądowego